σημερα γγεμισα τις μπαταριες μου απο την αγαπη που δειχνουν τα παιδια του ειδικου σχολειου σε οποιον θελησει να παει κοντα τους και να κατσει να τους κανει παρεα εστω και για λιγο
ακομη ομως πιο πολυ με γεμισε η αγαπη που δειχνουν οι εκπαιδευτικοι που ασχολουντε με τα παιδια αυτα
η τρυφεροτητα , η αγαπη , η έγνοιά τους για τα παιδια ξεχηλιζει
ξεχνανε οτι εχουν κουραση, στενοχωριες, οικογενεια και δινονται με ολη τους την ψυχη σαυτο που κανουν
τα μαθαινουν πραγματα, τα χαιδευουν , τα προσεχουν και τα επιβραβευουν σε οτι και να δημιουργουν
και τα παιδια τους αγαπουν με τον τροπο τους
αλλα .....ναι υπαρχει και το αλλα
αλλα γιατι αυτοι οι νεοι ανθρωποι που εχουν κανει ονειρα για την ζωη τους που δινονται ψυχη και σωματι σαυτο που κανουν ΓΙΑΤΙ να εργαζονται χωρις αοιβη ή με ελαχιστη ??? ποσο θα αντεξουν??? γιατι το μελλον τους να ειναι αβεβαιο???
https://www.youtube.com/watch?v=uyOGmeZW